Türkiye’de tıp eğitiminin önemli bir parçası olan kadavra üzerinde çalışma, beden bağışının azlığı nedeniyle zorlaşıyor. Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi’nden Prof. Dr. Servet Çelik, tıp öğrencilerinin kadavralar üzerinde yeterince uygulama yapamamasının eğitim kalitesini düşürdüğünü ifade etti. “Kadavra, tıp öğrencilerinin ilk hastasıdır ve bu süreç onları hem el becerisi hem de psikolojik hazırlık açısından güçlendirir,” diyen Çelik, beden bağışının artırılması gerektiğini belirtti.
Kadavra Eksikliği Eğitimde Uygulama Eksikliği Yaratıyor
Kadavraların yetersizliği nedeniyle bazı tıp fakültelerinde ithal kadavra kullanılıyor. Ancak bu, maliyetleri artırdığı gibi her fakülteye de sağlanamıyor. Prof. Dr. Çelik, "Kadavra bulmakta zorlandığımızda ithalat yapıyoruz, ancak bu da ülke kaynaklarını zorluyor. Birçok fakültede bir ya da iki kadavra bulunuyor ve bu da öğrencilerin el becerisi kazanmasına yetmiyor," dedi.
Batı Standartlarına Ulaşmak İçin Yeterli Kadavra Şart
Batı ülkelerinde bir kadavra başına 10 öğrencinin düşmesi sağlanırken, Türkiye’de bu oran çok daha yüksek. Prof. Dr. Çelik, Ege Üniversitesi’nde yalnızca ilk sınıf öğrencilerinin kadavra üzerinde çalışabilmesi için yılda 40 kadavra gerektiğini ifade ederek, “Maalesef öğrenciler kadavrayla çalışmadan mezun olabiliyor. Bu eksikliği gidermek için toplumda beden bağışının yaygınlaşması büyük önem taşıyor,” dedi.
Kadavralar Tıbbi Araştırma ve Eğitimde Temel Bir Araç
Ege Üniversitesi Anatomi Anabilim Dalı Öğretim Üyesi Prof. Dr. Okan Bilge, kadavra bağışlarının yalnızca eğitim için değil, yeni tıbbi cihazlar ve ameliyat teknikleri geliştirilmesi için de kritik olduğunu belirtti. Bağış kadavraların en az 5 yıl kullanılabildiğini, süresi dolan bağışların ise ailelerine iade edildiğini aktaran Bilge, “Sahipsiz cenazeler ise uzun süreli olarak eğitimde kullanılıyor,” dedi.
Bağış Çağrısı: Daha İyi Bir Sağlık Eğitimi İçin
Uzmanlar, kadavraların öğrenciler için gerçekçi bir deneyim sunduğunu, el becerisi kazanmaları ve kendilerini geliştirmeleri için en iyi eğitim materyali olduğunu vurguluyor. Tıp öğrencilerinin eğitim sürecinde yaşadığı bu eksiklik, beden bağışının önemini bir kez daha gündeme getiriyor.
